"Landen"

Mates and Matettes,

Een week is verstreken, meer zelfs. Het voelt als een maand. Waar te beginnen zit je dan te denken, wanneer je eindelijk eens een avond rustig op de bank in het hostel neerploft? Geen idee. Dan maar gewoon in het wildeweg typen. Totaal tegen mijn gestructureerde en "autitische" aard in. Maar was dat nou juist niet de reden dat ik mijn reis ging maken? Om al die structuur los te laten?

Het feit dat ik nu pas voor het eerst een avond voor mezelf heb, zegt genoeg over de intensiteit van deze reis, van dit avontuur. Het is een grote rollercoaster. Weliswaar eentje die ik al een keer heb mogen meemaken, maar toch. Ter vergelijking, denk maar eens aan je eigen vakantie. Ieder jaar trek je er in de zomer op uit. Telkens weet je wat de voorbereidingen en de stress zullen zijn. Steeds beleef je weer intense avonturen in of buiten Nederland. Maar nooit went het echt. 

Begrijp me nu niet verkeerd lieve lezers. Ik heb het hier ontzettend naar mijn zin. Ik beleef dingen die ik in Nederland in geen jaren heb meegemaakt en het belangrijkste ik ontmoet nieuwe, leuke en interessante personen. Maar het echte "tot rust komen", die Aussie vibe, die no worries mentaliteit, de rust waar ik zo naar op zoek ben, die heb ik nog niet gevonden.

Drie dagen geleden, in de bus op weg naar het surfen, had ik het hier over met Eva. Chille meid, iets ouder dan ik, meer levenservaring en totaal open voor het avontuur en de mensen die ze hier gaat ontmoeten. Zij verwoordde het door mij beschreven gevoel hierboven perfect: "Ik ben nog niet geaard. Ik moet gewoon even met mijn blote voeten over de Australische grond lopen en voelen dat ik er ben, zonder steeds nieuwe indrukken op me af te krijgen." Een nieuwe vriendschap was geboren. 

Ik noem het zelf "landen". De woordgrapicus in mij moet zich inhouden om geen dubbelzinnige woordgrappen te gaan maken over het "landen van het viegtuig", dus deze zal ik jullie besparen (doe ik het toch =P). 

Enough deep thoughts, over op een kort overzichtje van belevenissen en prille vriendschappen. 

Naast Eva is er Stijn. Mooie kerel. Feyenoord, wielrennen, droge humor en een licht alcohlisch randje hebben we gemeen (al kan hij in zijn jeugdigheid nog net iets verder gaan dan ik). Al op Schiphol was er een klik en sinds Hongkong (toe maar Stijn), weten we dat we de komende drie maanden samen gaan doorbrengen. Al weet je hier niks zeker, en plan je nooit te ver vooruit. Hij weet het zelf nog niet maar zijn reis gaat langer dan drie maanden duren, al kan ik hem aanraden eerst zijn studie te rocken en dan het avontuur met een pak meer levenservaring en rust tegemoet te gaan.

Naast mijn nieuwe reisgenootjes, we gaan samen op een awesome 10-daagse supertrip vanaf volgende week woensdag, zijn er nog vele andere mooie mensen de ik heb ontmoet. Mitchell alias de streler (KIPPENVEL), Judith alias "Mevrouw Bloemendaal" de strenge doch rechtvaardige Engelse docente en grote Destiny's Child fan, Margo alias de heerlijke nuchtere Brabantse die heel goed weet wat ze wilt, Rob alias "ik heb overal heel veel zin in", het komische duo Stef en Bram die als een van de weinigen mijn woordgrappen ECHT waarderen en nog vele anderen.

Dit zooitje mensen heb ik in een week tijd al verzameld. We hebben gehiked door stunning mountains, gesurft onder de Australische zon, dingen geregeld in Sydney en gevoetbald op het strand.

Wat zal de komende weken gaan brengen? I don't know, but that, my young paduans, is what I like the most about these kind of adventures! 

Cheers to all of you!

Kai