Iets anders
9 juli 2017 - Cairns City, Australië
Het mooie aan de tegenwoordig zeer populaire sociale media is dat het je verbindt met naasten. Natuurlijk is persoonlijk contact via telefoon of face to face waardevol en intens, maar toch. Ben je niet in de gelegenheid elkaar te zien, heb je elkaar teveel verhalen te vertellen voor dat ene uurtje dat je elkaar ziet of heb je simpelweg een interessant artikel gevonden en wil je het delen, dan doe je dit tegenwoordig gemakkelijk via de vele sociale media kanalen.
Ik ben tijdens mijn reis persoonlijk ook heel blij met de sociale media. Ik heb namelijk elke ochtend een sociaal media/what's app uurtje. Het tijdsverschil zorgt er namelijk voor dat ik slaap tijdens een groot deel van jullie dag en wakker wordt als de duisternis over jullie mooie land is gevallen.
Mijn telefoon staat daarom elke ochtend vol met meldingen en voor zover mijn drukke programma (HA HA, dat heb ik helemaal niet) het toelaat, ga ik elke ochtend deze meldingen even af.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ga uiteraard niet al het nieuws doornemen van een land waar ik niet verblijf. Ik ben juist vertrokken om even ergens anders te zijn en een andere vibe mee te maken. Maar Snapchat, Facebook en Instagram zorgen voor een mooi indirect contact met goede vrienden en hun belevenissen, waar het directere appen of Skypen (door het tijdsverschil) vaak tekortschiet.
Vanmorgen werd ik ook weer wakker (echt waar joh?! Ja) en sloeg ik na wat uitrekkende beweging mijn telefoon open (vroeger deden mensen dit met een boek. Een wat?! Een boek. Je weet wel met letters en zinnen en zonder plaatjes). Mijn oog viel direct op een Facebookmelding. Mijn lieve broer had mij "getagd" in een bericht.
Als deze situatie zich voordoet zijn er 2 mogelijkheden. 1. het betreft een heel slechte woordgrap die wij beiden erg waarderen of 2. (De optie die vaker voorkomt... toch?) Het betreft een interessant artikel over een bepaalde gedachtegang van een wijs persoon.
In dit geval betrof het optie 2. Het stuk greep mij direct aan en was de reden voor deze blog. In het kort ging het over "het ontdekken van jezelf" en hoe wij westerlingen of misschien zelfs de mens in het algemeen dit eigenlijk op de "verkeerde" wijze doen. In het stuk stelde een weldenkend hoogleraar dat de huidige mensheid is opgevoed met idee dat je jezelf moet ontdekken, dat dit je de wijsheid brengt wie je als mens bent en wat je met je leven wilt/moet doen en dat je aan de hand hiervan je leven kan inrichten. Je stemt baan, woonomgeving en andere dingen af op het beeld wat je van jezelf hebt ontwikkeld.
Fout stelt hij.
Aan de hand van de Chinese wijsgeer Confucius stelt hij dat we als mens eigenlijk moeten proberen deze vastigheid op basis van een door ons gevormd zelfbeeld moeten blijven aanvechten. Door deze vastigheden juist tegen te gaan, ontdek je nieuwe dingen waarvan je eigenlijk dacht dat ze niet bij jou paste. Je leert jezelf als het ware steeds opnieuw kennen en ontwikkelt jezelf breder dan wanneer je in je "bubble" blijft acteren.
Enfin, waarom spoorde dit artikel mij tot schrijven aan? Simpel. Ik ben hier en nu in Australië min of meer "op zoek naar mezelf." Wat wil ik verder doen in mijn nog jonge leven, waar wil ik heen, met wie en op welke manier? Dat zijn vragen die ik hier de revue weleens laat passeren. Natuurlijk drink ik een biertje, maak ik leipe dingen mee en kom ik helemaal tot rust, maar uiteindelijk ben ik bezig mezelf als volwassen man te ontdekken en een beeld van mezelf te ontwikkelen.
Volgens de hoogleraar en Conficius ben ik dus eigenlijk verkeerd bezig. Of althans, ik ben verkeerd begonnen. Zoals jullie hebben kunnen lezen in eerdere blogs wil ik graag journalist worden en spreekt de sportwereld mij heel erg aan. Ik wist een aantal weken geleden plots zeker dat dit mijn roeping was.
Aan de hand van Confucius ga ik mezelf nu iets bijsturen. Ik wil ONDER ANDERE stukken schrijven over bijvoorbeeld de wielersport en ONDER ANDERE verslag doen van de Tour de France. Maar daarnaast ga ik ook eens proberen een mooie berg die ik hier zie te tekenen. Waarom? Gewoon om iets anders te proberen. Ik denk namelijk vanuit mijn leven tot nu toe te hebben geleerd dat ik niet goed kan tekenen. Ik heb dit dus van mijn levenslijstje met "doelen om te bewerkstelligen" afgestreept, maar wie weet kan ik het plots toch wel goed. Of brengt het mij een rust/geeft het mij een energie die ik via geen enkele andere activiteit kan verkrijgen.
Mijn blik breed houden en mezelf steeds opnieuw blijven ontdekken. Dat ga ik vanaf nu proberen. Dingen doen die ik anders buiten mijn straatje had geschaard, zoals met personen praten die ik normaal voorbij zou lopen of artikelen en boeken lezen waarvan ik normaal bij voorbaat zou zeggen dat ze me niet interesseren. Want hoe kan ik op deze jonge leeftijd nu al hebben bepaald dat deze dingen geen onderdeel van mij en wie ik ben, zijn?
Broer, dank voor de tag, Confucius dank voor dit inzicht en sociale media dank voor het mogelijk maken van dit inzicht.
Ik ga nu eerst lekker een wielrensamenvatting kijken. Want naast al die nieuwe dingen, is het toch ook fijn om het al ontdekte stuk van mezelf te blijven voeden!
Cheers Kai
P.s.: een kleine nuance op het verhaal hierboven. Als je nieuwe inzichten verkrijgt, is het altijd heel "tempting" deze als waarheid te omarmen en andere visies buiten te sluiten. Ik heb echter mijn eigen boodschap/waarheid uit het artikel gehaald en ga deze proberen in mijn bestaan te passen. Ik heb daarnaast geprobeerd mijn inzicht voor jullie woorden te geven. Zie het niet als iets wat "zo is" of wat je moet doen, maar zie het als een inzicht vam mij wat ik graag wilde delen, omdat het mij heel verrijkend lijkt.
Om zeker te zijn dat jullie ook je eigen ding uit het artikel kunnen halen of om simpelweg het inzicht van de hoogleraar en Conficius te kunnen lezen, hier de link: https://www.brainwash.nl/bijdrage/waarom-je-volgens-de-chinese-filosofen-beter-niet-kan-zoeken-naar-wie-je-bent
Ik ben tijdens mijn reis persoonlijk ook heel blij met de sociale media. Ik heb namelijk elke ochtend een sociaal media/what's app uurtje. Het tijdsverschil zorgt er namelijk voor dat ik slaap tijdens een groot deel van jullie dag en wakker wordt als de duisternis over jullie mooie land is gevallen.
Mijn telefoon staat daarom elke ochtend vol met meldingen en voor zover mijn drukke programma (HA HA, dat heb ik helemaal niet) het toelaat, ga ik elke ochtend deze meldingen even af.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ga uiteraard niet al het nieuws doornemen van een land waar ik niet verblijf. Ik ben juist vertrokken om even ergens anders te zijn en een andere vibe mee te maken. Maar Snapchat, Facebook en Instagram zorgen voor een mooi indirect contact met goede vrienden en hun belevenissen, waar het directere appen of Skypen (door het tijdsverschil) vaak tekortschiet.
Vanmorgen werd ik ook weer wakker (echt waar joh?! Ja) en sloeg ik na wat uitrekkende beweging mijn telefoon open (vroeger deden mensen dit met een boek. Een wat?! Een boek. Je weet wel met letters en zinnen en zonder plaatjes). Mijn oog viel direct op een Facebookmelding. Mijn lieve broer had mij "getagd" in een bericht.
Als deze situatie zich voordoet zijn er 2 mogelijkheden. 1. het betreft een heel slechte woordgrap die wij beiden erg waarderen of 2. (De optie die vaker voorkomt... toch?) Het betreft een interessant artikel over een bepaalde gedachtegang van een wijs persoon.
In dit geval betrof het optie 2. Het stuk greep mij direct aan en was de reden voor deze blog. In het kort ging het over "het ontdekken van jezelf" en hoe wij westerlingen of misschien zelfs de mens in het algemeen dit eigenlijk op de "verkeerde" wijze doen. In het stuk stelde een weldenkend hoogleraar dat de huidige mensheid is opgevoed met idee dat je jezelf moet ontdekken, dat dit je de wijsheid brengt wie je als mens bent en wat je met je leven wilt/moet doen en dat je aan de hand hiervan je leven kan inrichten. Je stemt baan, woonomgeving en andere dingen af op het beeld wat je van jezelf hebt ontwikkeld.
Fout stelt hij.
Aan de hand van de Chinese wijsgeer Confucius stelt hij dat we als mens eigenlijk moeten proberen deze vastigheid op basis van een door ons gevormd zelfbeeld moeten blijven aanvechten. Door deze vastigheden juist tegen te gaan, ontdek je nieuwe dingen waarvan je eigenlijk dacht dat ze niet bij jou paste. Je leert jezelf als het ware steeds opnieuw kennen en ontwikkelt jezelf breder dan wanneer je in je "bubble" blijft acteren.
Enfin, waarom spoorde dit artikel mij tot schrijven aan? Simpel. Ik ben hier en nu in Australië min of meer "op zoek naar mezelf." Wat wil ik verder doen in mijn nog jonge leven, waar wil ik heen, met wie en op welke manier? Dat zijn vragen die ik hier de revue weleens laat passeren. Natuurlijk drink ik een biertje, maak ik leipe dingen mee en kom ik helemaal tot rust, maar uiteindelijk ben ik bezig mezelf als volwassen man te ontdekken en een beeld van mezelf te ontwikkelen.
Volgens de hoogleraar en Conficius ben ik dus eigenlijk verkeerd bezig. Of althans, ik ben verkeerd begonnen. Zoals jullie hebben kunnen lezen in eerdere blogs wil ik graag journalist worden en spreekt de sportwereld mij heel erg aan. Ik wist een aantal weken geleden plots zeker dat dit mijn roeping was.
Aan de hand van Confucius ga ik mezelf nu iets bijsturen. Ik wil ONDER ANDERE stukken schrijven over bijvoorbeeld de wielersport en ONDER ANDERE verslag doen van de Tour de France. Maar daarnaast ga ik ook eens proberen een mooie berg die ik hier zie te tekenen. Waarom? Gewoon om iets anders te proberen. Ik denk namelijk vanuit mijn leven tot nu toe te hebben geleerd dat ik niet goed kan tekenen. Ik heb dit dus van mijn levenslijstje met "doelen om te bewerkstelligen" afgestreept, maar wie weet kan ik het plots toch wel goed. Of brengt het mij een rust/geeft het mij een energie die ik via geen enkele andere activiteit kan verkrijgen.
Mijn blik breed houden en mezelf steeds opnieuw blijven ontdekken. Dat ga ik vanaf nu proberen. Dingen doen die ik anders buiten mijn straatje had geschaard, zoals met personen praten die ik normaal voorbij zou lopen of artikelen en boeken lezen waarvan ik normaal bij voorbaat zou zeggen dat ze me niet interesseren. Want hoe kan ik op deze jonge leeftijd nu al hebben bepaald dat deze dingen geen onderdeel van mij en wie ik ben, zijn?
Broer, dank voor de tag, Confucius dank voor dit inzicht en sociale media dank voor het mogelijk maken van dit inzicht.
Ik ga nu eerst lekker een wielrensamenvatting kijken. Want naast al die nieuwe dingen, is het toch ook fijn om het al ontdekte stuk van mezelf te blijven voeden!
Cheers Kai
P.s.: een kleine nuance op het verhaal hierboven. Als je nieuwe inzichten verkrijgt, is het altijd heel "tempting" deze als waarheid te omarmen en andere visies buiten te sluiten. Ik heb echter mijn eigen boodschap/waarheid uit het artikel gehaald en ga deze proberen in mijn bestaan te passen. Ik heb daarnaast geprobeerd mijn inzicht voor jullie woorden te geven. Zie het niet als iets wat "zo is" of wat je moet doen, maar zie het als een inzicht vam mij wat ik graag wilde delen, omdat het mij heel verrijkend lijkt.
Om zeker te zijn dat jullie ook je eigen ding uit het artikel kunnen halen of om simpelweg het inzicht van de hoogleraar en Conficius te kunnen lezen, hier de link: https://www.brainwash.nl/bijdrage/waarom-je-volgens-de-chinese-filosofen-beter-niet-kan-zoeken-naar-wie-je-bent
Daarnaast kan ik me ten volste vinden in je laatste opmerking dat niets 'moet' en (nieuwe) interessante inzichten snel als waarheid dreigen te gaan fungeren. In dat kader bespeurde ik een enkele contradictie in het mooie betoog van de hoogleraar: hij impliceert dat groei een zinvol streven is. Echter, is groei dan niet juist een norm die door anderen wordt opgedrongen?
Ik denk er nog even over door :)
Of juist toch? Hoeveel verwarring kan een mens aan en hoeveel comfort heeft hij nodig? Wat is je ware zelf en als je die ontdekt denkt te hebben, moet je er weer van afzien. Ontwikkelen. ontdekken, jezelf ontregelen. Open staan meebewegen met wat zich voor doet. Het doet me denken aan de dialectiek van Karl Marx, maar dat ter zijde. Waarnemen, ervaren, reflecteren en via overwegen komen tot handelen en weer van voor af aan. In 1990 schreef ik daar mijn scriptie over voor de afronding van de opleiding die ik toen volgde. Ik was toen bijna 40.
Jij bent al op veel jongere leeftijd (net als Ward) al bezig met en je bewust van dit soort zaken. Wat ben ik (en mama) toch gezegend met jou (en Ward) als kind, zoon, mens.
Dankjewel!!